Horft yfir útlenda borg
með nafn eins og áin í fjarska
Mengunin frá í gær
horfin líkt og fyrir kraftaverk
Heimurinn skýr
í morgunkyrrðinni
Lötrað niður fornan stíg
sem man fífil sinn fegurri
Tiplað yfir lestarteina
Í átt að miðbænum
sagan barin augum
kirkjurnar, listin, fólkið
Læstar dyr guðshússins
vernda tilbiðjendurna
og ferðalangurinn horfir inn
utangátta í sólinni
meðan kirkjuklukkur
minna á upprisuna
Turnspíra kinkar kolli
og teygir sig til himins
yfir götum sem hlykkjast
um hæðir og byggingar
hjartanlega sama
um mannanna amstur
Við gengum fram hjá The Old Queens Head í dag. Lítið hús sem kúrir í skugga háhýsanna stutt frá lestarstöðinni og rétt að baki rútustöðvarinnar. Byggt árið 1475 og því elsta húsið sem enn stendur uppi í borginni
Kaffi og meðþví inn á milli göngutúra í sólinni og við nánast þau einu sem völdu að sitja inni. Feistæmum á ormana heima og fengum þær fréttir að páskaeggin hefðu komið í leitirnar, léttir að vita það
Sátum dágóða stund í Peace Garden og horfðum á mannlífið. Börnin sulla í gosbrunnunum, foreldrar narta í nesti eða sleikja sólina og engin lætur sér bregða þó börnin, rennvot og skríkjandi, svetti vatni yfir gesti og gangandi í galsaskap. Merkilega afslappaður páskadagur í mannhafi þar þjóðerni og trúarbrögð skipta engu máli og fólk sleikir sólina í sátt og samlyndi. Ég nenni varla að draga upp myndavél, hvað þá pára neitt gáfulegt á blað, kannski seinna bara en páskakveðju semdi ég heim á klakann og verð að viðurkenna að mig langar ögn í væna lambasteik með brúnni sósu eða hangikjöt og jafning. Svona týpískan íslenskan hátíðarmat,
Koffortið 